Verslaving

12 dec 2013

Een tijdje geleden vond in de NNB-werkgroep Wonen en Ruimte een discussie plaats waarin ook de (bestuurlijke) reflex van groeidenken de revue passeerde.

In een van mijn vorige beroepslevens was ik werkzaam in de opvang van al dan niet verslaafde dak- en thuislozen. Tijdens die discussie schoot het door mijn hoofd en uit mijn mond: Denken in termen van groei is net een verslaving!

“Verslaving is een toestand waarin een persoon fysiek en/of mentaal van een gewoonte of stof afhankelijk is, zodanig dat hij/zij deze gewoonte of stof niet, of heel moeilijk, los kan laten.

Het gedrag van de persoon is voornamelijk gericht op het verkrijgen en innemen van het middel, of het handelen naar de gewoonte, ten koste van de meeste andere activiteiten. Als het lichaam deze stof of gewoonte dan moet loslaten, kunnen er ernstige ontwenningsverschijnselen optreden bij deze persoon.”

Deze definitie is afkomstig van Wikipedia. Daarmee wil ik ook maar aangeven, dat ik hiermee niet pretendeer een wetenschappelijk onderbouwd betoog op te bouwen.

Steeds meer bekruipt mij het gevoel dat het denken in termen van groei écht alle kenmerken van een verslaving in zich meedraagt.

Kleine aanpassingen in de definitie, zonder dat de inhoud wezenlijk geweld wordt aangedaan illustreren dat gevoel of versterken dat:

“Verslaving is een toestand waarin een persoon fysiek en/of mentaal van een gewoonte afhankelijk is, zodanig dat hij/zij deze gewoonte niet, of heel moeilijk los kan laten. Het gedrag van de persoon is voornamelijk gericht op het handelen naar de gewoonte, ten koste van de andere activiteiten. Als het lichaam deze gewoonte dan moet loslaten, kunnen er ernstige ontwenningsverschijnselen optreden bij deze persoon.”

 Wij zijn in de afgelopen decennia – afgezien van de periodes van economisch moeilijke tijden – eigenlijk alleen maar gewend om in termen van groei te denken. Recessies worden gezien als een min of meer lange periode van het ontbreken van groei. De blik blijft gericht op het moment waarop de neergaande lijn weer wordt omgezet in de stijgende lijn. Dan is de wereld weer in orde en dan past alles weer in ons gewone denkpatroon.

 

Nu we in een periode van demografische krimp zitten, merken we dat we ernstig ontregeld zijn. We weten niet meer hoe we moeten handelen. Kijken smachtend uit naar het moment waarop alles weer is zoals het was en in die tussentijd proberen we de pijn van de ontwenningsverschijnselen te verzachten.

Een kenmerk van een echte verslaving is, dat constant het risico van terugval bestaat. De verlokking van de verslaving blijft je toelachen.

Hoe begrijpelijk is het dan, dat je bij het eerste signaaltje dat eventueel zou kunnen lijken op een ontwikkeling die je mogelijk zou kunnen duiden als iets dat op groei lijkt, met veel enthousiasme terugvalt in de groeiverslaving.

De vraag is nu welk detoxificatie programma ons van die groeiverslaving af kan helpen.

Naar blog overzicht